اثرات بیولوژیک اسانس‌ها و عصاره‌ها
فاطمه مشهدی؛ مجید قربانی نهوجی؛ رویا یارایی
چکیده
گیاهان خانواده نعناعیان منبع غنی از ترکیب‌های دارویی با خواص ضدسرطان هستند. در بسیاری از تحقیقات تنها به خواص ضد سرطانی این ترکیب‌ها پرداخته شده است و به سمّیت آنها بر سلول‌های سالم توجهی نشده است. این مطالعه با هدف ارزیابی و مقایسه اثرهای سمّی اسانس دو گونه از جنس مرزنجوش (خانواده نعناعیان) شامل Origanum vulagare L. و Origanum majorana L. بر رده ...
بیشتر
گیاهان خانواده نعناعیان منبع غنی از ترکیب‌های دارویی با خواص ضدسرطان هستند. در بسیاری از تحقیقات تنها به خواص ضد سرطانی این ترکیب‌ها پرداخته شده است و به سمّیت آنها بر سلول‌های سالم توجهی نشده است. این مطالعه با هدف ارزیابی و مقایسه اثرهای سمّی اسانس دو گونه از جنس مرزنجوش (خانواده نعناعیان) شامل Origanum vulagare L. و Origanum majorana L. بر رده سلول سرطانی BCL-1 و لنفوسیت (ایمنی اکتسابی) و ماکروفاژ (ایمنی ذاتی) نرمال در شرایط In vitro طراحی شده است. نمونه گیاهان تهیه و اسانس روغنی با روش تقطیر با آب آماده شد. سپس آنالیز اسانس‌ها با دستگاه‌های GC و GC.MS انجام گردید. رده سلول سرطانی BCL-1، لنفوسیت و ماکروفاژ نرمال با غلظت‌های مختلف اسانس‌ها به مدت 24 ساعت کشت داده شد. حیات سلولی و مسمومیت سلولی تحت تأثیر اسانس‌های روغنی از طریق سنجش MTT و LDH تعیین شد. نتایج GC.MS تنوع ترکیب‌های دو اسانس را نشان می‌دهد، به‌طوری که تنها دارای 12 جزء مشترک می‌باشد. دو اسانس در محدوده غلظت 1-01/0 درصد (O. vulgare 47-79% و O. majorana 30-82%) موجب مهار رشد سلول سرطانی BCL-1 می‌شود (IC50 اسانس O. vulgare: 01/0% و IC50 اسانس O. majorana: 03/0%). هر دو اسانس در بالاترین غلظت (1%) فعالیت حیاتی سلول‌های ایمنی را کاهش نمی‌دهند. همچنین با توجه به نتایج آزمون LDH هیچ‌یک از غلظت‌های مورد آزمایش دو اسانس اثر سمّی بر لنفوسیت و ماکروفاژ نداشتند. اسانس گیاهان O. vulgare و O. majorana کاندید مناسبی برای درمان سرطان می‌باشند، زیرا علاوه‌بر داشتن خاصیت ضدسرطانی قوی، در سلول‌های نرمال سیستم ایمنی آسیبی ایجاد نمی‌کنند.
رویا یارائی؛ طوبی غضنفری؛ محسن ناصری؛ سمیه فلاح‌نژاد؛ مرضیه اقتداردوست
چکیده
سیستم ایمنی در اتیولوژی و پاتوفیزیولوژی بیماریهای متعددی دخالت می‌کند. بنابراین تعدیل پاسخهای ایمنی، ازجمله پاسخهای ایمنی هومورال می‌تواند در بهبود و کنترل این بیماریها مؤثر باشد. گیاهان دارویی به‌عنوان یکی از منابع غنی ایمونومدولاتورها (تنظیم‌کننده‌های پاسخ ایمنی) مطرح هستند. در این مطالعه به بررسی تأثیر فرآورده گیاهی- دریایی ...
بیشتر
سیستم ایمنی در اتیولوژی و پاتوفیزیولوژی بیماریهای متعددی دخالت می‌کند. بنابراین تعدیل پاسخهای ایمنی، ازجمله پاسخهای ایمنی هومورال می‌تواند در بهبود و کنترل این بیماریها مؤثر باشد. گیاهان دارویی به‌عنوان یکی از منابع غنی ایمونومدولاتورها (تنظیم‌کننده‌های پاسخ ایمنی) مطرح هستند. در این مطالعه به بررسی تأثیر فرآورده گیاهی- دریایی MS14 بر پاسخ ایمنی هومورال اولیه و ثانویه در موش پرداخته شده است. برای بررسی پاسخ هومورال اولیه، تعداد 19 رأس موش 8-6 هفته‌ای Balb/C، به دو گروه 7تایی دارو و یک گروه 5تایی کنترل تقسیم شدند. دوزهای 50 و 100 میلی‌گرم در کیلوگرم MS14 به مدت 5 روز به موشهای گروه دارو و حلال MS14 به موشهای گروه کنترل خورانده شد. همزمان با روز اول تجویز دارو، گلبول قرمز گوسفند (SRBC) به داخل صفاق موشها تزریق و خونگیری از قلب موشها در روز ششم انجام شد و تیتر آنتی‌بادی آگلوتین‌کننده سرم اندازه‌گیری شد. برای بررسی پاسخ ثانویه، موشها در پنج نوبت با تزریق SRBC ایمیونیزه شدند و همزمان MS14 با دوز 100 میلی‌گرم در کیلوگرم به آنها خورانده شد و در روز دهم خونگیری انجام شد. در پایان، بعد از جدا کردن سرم، تیتر آنتی‌بادی آگلوتین‌کننده بررسی شد و همچنین بخشی از سرم برای سنجش IgG در فریزر 70- درجه سانتی‌گراد قرار گرفت. غلظت IgG در این نمونه‌ها به روش الایزا اندازه‌گیری شد. داروی MS14 موجب کاهش تیتر آنتی‌بادی سرم در پاسخ هومورال اولیه در مقایسه با گروه کنترل دارو می‌شود. به این ترتیب که میانگین تیتر آنتی‌بادی در گروه کنترل،571/44 و در گروه دارو با دوز 50 میلی‌گرم در کیلوگرم، 6/27 و در گروه دارو با دوز 100 میلی‌گرم در کیلوگرم، 33/7 بوده است. در پاسخ ثانویه اگرچه کاهش مختصر در تیتر آنتی‌بادی در چند بار تکرار تست آگلوتیناسیون دیده شد، ولی نتایج از نظر آماری معنی‌دار نبوده است (میانگین تیتر در گروه کنترل 6/25 و در گروه دارو 2/11). میزان IgG سرم موشهای کنترل و دریافت کننده MS14 نیز اختلاف معنی‌دار از نظر آماری نداشته است (گروه کنترل 9/374 نانوگرم در میلی‌لیتر و گروه دارو 1/382 نانوگرم در میلی‌لیتر). فرآورده گیاهی MS14 می‌تواند موجب کاهش آنتی‌بادی در پاسخ اولیه که عمدتاً IgM هستند شود ولی در شرایط آزمایش ما تأثیری بر آنتی‌بادی در پاسخ ثانویه که عمدتاً IgG است ندارد. با بررسی بیشتر این فرآورده و مکانیسمهای احتمالی آن می‌توان MS14 را به‌عنوان یک ایمونومدولاتور بالقوه با قدرت کاهش پاسخهای IgM معرفی و در موارد بیماریهایی که پاتوژنز آنها با IgM مرتبط است بکار برد.
